İster herkes acısın, ister kaçsınlar benden
Ben Allah’ın aileme eksik emanetiyim.
Varsın herkesler bana deli, ahmak desinler
Ben Allah’ın aileme eksik emanetiyim.
İsyanımız yoktur haşa her gelen lütuf O’ndan
Kalplerdeki nur Ondan, gözlerdeki fer O’ndan.
Ümidi kesmedik hiçbir zaman biz O’ndan
Ben Allah’ın aileme eksik emanetiyim.
Emaneti veren O, tekrar geri alacak,
Verdiği emanetten bize hesap soracak,
Herkesteki emanet bir gün toprak olacak
Ben Allah’ın aileme eksik emanetiyim.
Bana sahip çıkarsan Cenneti aralarsın
Hep gülüp kalp kırarsan ahreti karartırsın,
Benim hata kusurumla ne diye eğleşirsin
Ben Allah’ın aileme eksik emanetiyim.
Bir emanet alınca kusuruna bakar mısın?
Emaneti verene küsüp sitem eder misin?
O makamın şanından buna da şükreder misin?
Ben Allah’ın aileme eksik emanetiyim.
Sen bize yüce Hak’tan en büyük emanetsin.
Canımıza can veren yedi renkli çiçeksin
Yaratanın rızasını kazanmaya sebepsin
Emanet başüstüne; yolunun kölesiyiz.
Verenin şanındandır hata kusur aranmaz,
Emaneti verene, neden böyle sorulmaz,
Seninle birlikteyken bu can asla yorulmaz
Emanet başüstüne; yolunun kölesiyiz.
Kayıt Tarihi : 22.4.2014 09:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!