Eksik dua Şiiri - Rumeysa Ekinci

Ah benim küçük tümörüm
Kendi küçük ama yükü büyük
Ne vardı ders çalışırken aklıma gelmesen,
Yolda yürürken, yemek yerken, biriyle konuşurken neydi aklımdan çıkmayışın
Uzun uzun dalışlarım mutsuzluktan mıdır yoksa umutsuzluktan mı?
Sanırım ikisinden de biraz biraz
Yürüyorum, sokağa çıkıyorum
Seni taşıyorum içimde
Yürüyorum, markete gidiyorum
Tam şurada benimle şuan diyorum
Yürüyorum ve sen de benimle yürüyorsun
Ayın küçük bir çocuğu takip etmesi gibi takip ediyorsun beni
Belki çocuk memnun halinden ama ben değilim
Çekip alsam seni beynimden,
Kurtarsam anılarımı, hafızamı
Gerçi doğru ya hafıza mı kaldı ki
Yavaş yavaş yiyip bitirdin beni
Geç mi kaldım dersin, anılarımı beynime bantlayamaz mıyım?
Buna da mı hakkım yok?
Ah benim küçük tümörüm
Yanlış zamanda geldin
1 hafta sonra olsa seni ne de güzel karşılardım
Başımın üstünde yerin var derdim
Hoş gerçekten de öyle
Beynimin içinde yerin var
Ama şimdi,
Şimdi sence de çok erken değil mi?
Her şeyi unutmamı sağlayan sen, senin varlığını neden unutturmuyorsun?
Unuttur ki uyuyayım, unuttur ki işlerimi yapayım
Gencim hayallerim var, şimdi değil lütfen şimdi değil
Çikolata çocuklarla fotoğraf çekinmedim daha
Daha ilk süturumu atmadım
Sanırım ben hep yanlış dua ettim Allah’ım
Ya da eksik
Ben bununla sınanmak istemiyorum, hayalimle sınanmak istemiyorum
Hayalimle kuşanmak istiyorum
O girdiğim ameliyatlardan birine şimdi de ben mi gireceğim
Kanımı çekecekler, kanımla birlikte de belki de ruhumu
Ah benim küçük tümörüm,
Hep böyle küçük kal olur mu?
Ben sana iyi yaklaştım, sen de iyi huylu ol olur mu?