Bir Boşluğu Anlatmak Şiiri - Orhan Aslan

Hayata yeniden başlar gibi başlamak istiyorum
Her satıra bir umudu sığdırmak geçiyor içimden
Yaşanmış her acıyı sineye çekerek
Bir şans daha mutluluğa diye bağırmak
Kelimelerimin farketmesinden korkuyorum
Içimdeki huzursuzluğu, sesimin cılız tonunu
Kalbimde bir boşluk var biliyorum
Sis bulutu gibi bir boşluk
Neyle dolduracağımı bilmiyorum
Bazen o boşluktan kurtulmak istiyorum
Bazende o boşluğa sığınıyorum
Kimi koysam yetmiyor doldurmaya
Yalnızlığı sığdırıyorum bazen
Kendimi sığdırıyorum daha çok
Yok oluyorum kendi boşluğumda
Sonra tekrar var oluyorum bütün hüznümle
Hapsediyorum bütün olmazları
dünyaya sığdıramadığım mutlulukları
İçimdeki heyecanı ve bastırdığım duyguları
Hep daha fazlası olmak istiyor insan
Daha fazla yer kaplamak dünyada
Ama içimde bir boşluk var sızlatıyor ruhumu
dünyayı koysam nafile doldurmuyor yerini
Duy sesimi ey insanlık
Ey sömürülen ey hor görülen ruhum
Ey ölümsüzlük yolcusu
bende varım ve senin gibiyim
Bazen kalbimi çok büyütüyorum
Evreni doğuran o küçük nokta
Sanki kalbimmiş gibi
Büyüyorum içimde kimseye sezdirmeden
Sonra büyük bir varoluşla patlıyor kalbim
küçücük kalbimden doğuyor tüm kainat
Sana bir tek güneşi yakıştırıyorum
Bense yörüngende dünya olmaya talip
Elektronlar protonun etrafında dönüyor
Gezegenler guneşin etrafında
Hacılar kabeyi tavaf ediyor
Semazenler süveydayı
Tüm benliğim bir tavaf halinde
Bedenim, ruhum, kalbim ve kalbimin kalbi
Ya sen, ya gözlerin, ya ellerinin zarifliği
Uzunca bir tefekküre dalıyor kalbim
Gözlerinde seyreder gibi bütün bir kainatı
Huzurum, ruh eşim, göz aydınlığım
Umutlu şiirler yazmak istiyorum
Leyla'yla Mecnun'u kavuşturmak geçiyor içimden
Ya bu hüzün ne, ya bu karanlık gece
Kokusu siniyor her kelimeme
Yankılanıyor adın kalbimin boşluğunda
Bir inilti gibi kalp atışlarım, ince bir sızı gibi
Ne sarsam bilmiyorum yaralarıma
Ne sarsam nafile hep kanıyor yokluğun
Isınmak için evlerini yakıyor köylüler
Kalbimin yangınında ısıtıyorum ellerimi
Acaba küllerinden doğarmı kalbim
Ne yapsam boşuna mutlu sonla bitmiyor sevmelerim
yarası sarılmıyor kalbin, acısı dinmiyor zamanla
Benmi hüzne aşiğim yoksa hüzünmü bana
hiç bilmiyorum
Mutluluğa kaf dagi kadar uzağim
Sah damarimdan yakin o bana