Eksik Şiiri - Sude Nur Haylazca 2

hep mi eksiğim çıktığım yola
aşka
ve sana...

uyurken dünya ben ağlıyorum aleme
alemim ya

âh! sevdam kalbime Araf
dağlar misali sırtımda kambur
acısı...

..gece çıkan kasırgayla
kaburgalarımın üstüne oturmuş yumruk
ağrısı geçmeyen Ağrı'ma
ağlasam hıçkıra hıçkıra

gurbet içime çekilen kılıç
sılaya ağıt
doğduğum güne isyan!

bitmeyen zehmerinin
içli içli ağlayan çıplak ayaklı çocuğu,
göğsümde büyüyen yalnızlık

zihnimi kemiren varoluş sorgusu ve yar çıkmazı

âh, șu gölgeler
inler cinler toplanmıș
geldiği gibi tasını tarağını toplayıp gitmiyorlar

sevgili sevgilim,
hiç yoktan bir sevinç
değip yarama sızlatıyor

şair dilinin kıvraklığında inandırılmışken aşka
kayıp gidiyor gamzelerimde yağmur
ve
șımartılmamıș çocukluğum

âh, bu rüyaların azizliği
beni sana aciz kılan anılar kadar suçlu

karanlığın koyusunda
şafağın söküğündeyim

Kafka'nın Milena'ya son mektubu kadar kayıbım kendime
ki; kayıtsız dünyaya

nazım geçmiyor Nazım'a
yüreğine sığdırdığı sevdalar kadar
inanıyorum işte aşka ve sana!

sude nur haylazca