Kadınım dedim,
Çok özledim seni ben.
Bende seni sevgilim dedi.
Bende çok özledim.
Ama alışmalı ama dayanmalıyız dedi ardından ve sustu. Özledim dediğinde sesi titrekti, bakışları hüzünlü. Çaresizdik ikimizde, ikimizde mağrur.
Bizi bizden alan bir hasret vardı.
Ve derin bir uçurum...
Herşey gibi, herkes gibi yaşanmamıştı oysa.
Buruktu bir çok şey ve paramparçaydı yanlızlığımız.
Ne ben ona koşabildim her başı sıkıştığında
Ne o bana gelebildi hasreti koynunda.
Kayıt Tarihi : 3.6.2020 11:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Aleci 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/06/03/eksik-179.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!