Eksik Şiiri - Atlas Kaya

Her şey biraz daha eksik yokluğunda,
Gittiğin günden beri bir tek ben kaldım…
Ne karda çok şey yaşadım oysa,
Ne kadar yansımayı sen sandım…
Ama geçip gitti zaman ve zamanla hepsi,
Ben sadece baka kaldım…

İsmin yok artık defterlerimde,
Sayfa sayfa beyazlardasın…
Yaşadığımızdan daha çok şimdi yaşattıkların aslında,
Şiirlerimde, gözlerimde, güftelerimde,
Hapsettim seni,
Çıkmak istesen çıkamaz,
Buradayım desen de inandıramazsın…
Ama bir gerçek var işte,
Şuracıkta yanı başımda değilsen de,
İçimde bir yerlerimde hala saklısın…

Haklısın sevgilim…
Seni seviyorum hiç mi demedim sanki senden sonra,
Hiç mi sevişmedi kalem kağıtla, bin bir başka ağıtla,
Hiç mi küsmedi güneş güne, gönül ağlarken yana yakıla…
Dudaklarım öptü,
Gözlerim daldı,
Tenim başka tenler de tattı…
Ama hepsinin ufkunda sen göründüm gözüme,
Bak bunca zaman sonra bile, onlar değil sensin doğan geceme..
Sanırım ya tatları vasat ya hamurları bayattı…
Ya da destekti her biri, seni bitirmek için harcadığım o muazzam gücüme…

Sen yoksun ya eksik her şey diyorum…
Sokaklarım sensiz, şu koltuğum, şu yatağım…
Ne garip hala yalnız uyumaya korkuyorum…
Sökmüyor artık koca adam naraları,
Her dik duruşumun arkasında salya sümük seni istiyorum…
Ne kadar sivrilirsem o kadar törpüleniyorum sana,
Ne kadar acıksam aşka o kadar doyamıyorum bize,
Çorak kalbimde kalan küllerini boran boran estiriyorum hala;
Saklamıyorum da artık; bak gösteriyorum…

Çocuktum seni tanıdığımda,
İlk aşkın tüm hovardalıklarını da tattım doyasıya…
Kim bilirdi ki o ilkim, sonum olacakmış…
Ben miydim ardından başka şanslara mahal veren,
Ve dahi savaşan bu uğurda kıyasıya…
Çocuktum halen, yanarken daha alazınla,
Büyüdükçe değişmedi hiçbir şey,
Hala ateşin avuçlarımda, gözlerimde yeminlerin…
Tek değişen eksildi direnen dillerim,
Susturuldum sessiz avazlarımda…
Büyüdüm bak şimdi…
Ağlamıyorum, özlem duyuyorum sadece,
Sana, bana, bize, bizden eksilen her bir zerremize…
Çağırıyor mazim; tıkasam da kulaklarımı eksiksiz duyuyorum.