Eksiğim Şiiri - Kadir Yılmaz

Artık eskisi kadar sevmiyorum,
Kimse üzülmesin diye kaç parçaya bölündüm.
Kimine gözlerimi verdim.
Kimine sözlerimi.
Bazen de tamamen oldum birinin.
Yine de yetmedim kimseye.
Eksildim eksileceğim kadar.
Şimdi sevme sırası kendimde.
Topluyorum parçalarımı,
Başa sarıyor zaman.
Yavaş yavaş topluyorum kendimi.
Topraktan yukarıya doğru çıkıyor göz yaşlarım.
İnsanlar geri yürüyor.
Yağmur gökyüzüne yağıyor.
Dalgalar tersine vuruyor denizin.
Yaprakları kapanıyor çiçeklerin.
Gözlerimi senden alıyorum.
Sözlerimi ondan.
Bedenimi şundan.
Ve artık tamamım derken çalıyor saat.
Uyanıyorum.
Yine haddinden fazla eksiğim.

Kadir Yılmaz