Eksiğe Fazla Şiir Şiiri - Numan Ekşioğlu

Oluğumu deler suyu boşa akıtır durur
Benden ona meltem eser ondan bana fırtına
Hedef tahtası dururken o gelir beni vurur
Pul değeri verir ona verdiğim o altına

O çatlamış toprakları yağmurumla ıslanır
Ve varamaz yağmurumun kaynağının farkına
O ıslanmış ekinleri güneşlerimle kurur
Ben olmasam varmayacak otuzuna kırkına

Gerekmezken katılaşır gerekmeyince erir
Muhtacım diyeni duymaz senin bir tek şarkına
Gönlü verse eli vermez gerekmeyeni verir
Kapılmış farkında değil kötülüğün çarkına

Yukardaysa aşağıya elini hiç uzatmaz
Yayamaz yüreciğini insanlığın sathına
Ortadaysa yukarıya hınçla garezle bakar
Dönüp de bir kere bakmaz yakamoza alkıma

Magazin izler yalnızca haber bile dinlemez
Okumaz yazdıklarımı kulak vermez türküme
Eğri yollar içindedir bir türlü doğrulamaz
Doğrulmaz doğru yollara dudak büker ülküme

Olabilse karanlığın çevrelediği ışık
Gıdadır onun ışığı geldiğinde üstüme
Çerçevesiz yaşamlara olabilseydi aşık
Sarı verirdim onu ben yüreğimden örtüme

Büyütmeyi görev sayar içindeki oyuğu
Karataşta bile olur onda olmaz tepkime
Kürek çekmesini bilmez geri gider kayığı
Sayar yerinde durmadan gelip binmez terkime

Elindeki kamerayla kuşu böceği çeker
Sevinç hüzün gördüğünde hiç başlamaz çekime
Aldatmaya yönelince dili bal ile şeker
Dürüstlük söz konusuysa başlayamaz ekime

Kanımdır kendimden fazla onun için akanım
Onun için bütün şeyler dum duma da kim kime
Ateşimdir onun için yüreğimi yakanım
Hastaya ne yapılır ki çıkmıyorsa hekime