Eksi Onyedi Şiiri - Nurten Tarım

Doğma gün batımı güneş
Dünü bugüne döndüren dünya
Yazdığın kader çizgi topaç
Doğma belirsizliğin suçluluk duygusu
Biçareliğine yanıyor güneş

Yıldızları sineme bırakarak
Doğma gözlerini siyaha silerek,
An ve an
Eksiliyorum duyguların gölgesinde
Adım adım
Eksiliyorum güneşe bir damla bırakarak
Bitmeden rüzgar kesiği yaşım
Eksilmeden doğmak istiyorum
Çalınmış hayatların yarım kalmış hikayesi

Yıldız düşüren çöp bidonları
Dökülsün sana yazılı gerçek
Dökülsün gülsuyu bulut
Ay simasında parlasın yüzler
Yanıma kıvrılma duygular
Kaybolmuş yüzümü arıyorum şiirlerde

Ruhumu sollayan hayat
Gözlerin yularına bağlı
Dönerken savruluyor etrafına
Değirmen taşı insanlık
Eğik eksenlim gümüş kemerlim
Süzme simlenmiş bakışlarını
Nazlı gelin ağıtında yanıyor hayal

Gizli beklentimin küçülen avuçlarını
Sarsıyor ayrılığın ayak sesi
Düştükçe düşüyorum
Belirsizliğin sıfır boylamına
Sözüme söz düşürüyor
Geçitsiz mazinin enlem soluğu
Beden diriliğinden geçse de zaman
Gün döngüsünde mevsimin dördü

Yaşam köprüsünü yıkan ölüm
Kaya rölyef su izin de kaç kumsal
Kaç kum tanesinde ışıldar özlem
Anlat sularda yıkanan çöl güneşi
Kaç çiçeği anlatır bahar soluğu papatya

Toprağa sarılan güz dökümü yaprak
Ilık düşün dil eksi on yedi
Bıraktığın hüzünlü tortular değil mi
Yalnızlık imzasını atan
Anlat sineme saklanan bulut
Anlat bana aynamın gözyaşı
Rüya aynamda süslenmedi mi
Bir çehre bin bir suret