24.12.2003 Ankara/Altındağ
Görünmeyen derinliklerde yaşam bizimle birlikte
Gözlerimiz yüzeye odaklanır, ama gerçek orada değil
Sözlerimizle değil sessizliklerimizle anlarız kendimizi
Ölümün gölgesiyle yalnız kalırız bir gün
Az yaşadığımızı sandığımız bu yaşamda
Her yaprak döküldüğünde incesaz bir nağme
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta