O tüm dünyayı kendinden ibaret sanıyordu.
Doğruydu, inkar etmedim ki hiç süphesiz tek doğrumdu!
Ama içim, uzayı bile kıskandıran koskocaman bir boşluktu!
Kayboldu, haberi yoktu!
Uçurumda açan bir çiçekti düpe düz tutkuydu benimkisi.
Papatyaları severdim ben en çok,
O da cehennemde yetişmiyordu!
Kayıt Tarihi : 7.12.2015 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!