Şimdi yine Enuma Eliş’teki ilahiye dönelim.
Apsu (An) –Göktü. Tatlı su yöresi olan yer ve o yerdeki gruptu.
Tiamat (Ki) Aşağı yer olan tuzlu su ile bataklık yöresinde oturan gruptu.
Mummu; sentezdi. Sentez ürünüydü. Doğan melezlikti. Birleşmeyle melez iliğin doğumu olan ilkeydi.
Bu hem yeri gökten ayırmanın mana diliydi. Kendi bölgesi dışında olanı tanıma ve girişme olmakla olay latan gelecek oluştu. Bu sözcükler hem ittifaklı olanı, hem sosyal mantığın anlama şekli olması ile
1- Apzu ve Tiamat ya da An ve Ki’nin her biri bir grup temsilcili olan söylemdi. Yer, yön ve grup adı olan söylemdi. İttifakla yansıyan ve ittifakın anlatım dili olan ilk söylemdi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta