Ön ittifaklı süreçlere gelene kadar mana anlaması, animizm karakteri içinde ve içinde asla din ve Yüce Tanrı anlayışı olmayan groteski bir mana anlamasıydı. Bu mana anlamasının temeli akıllarında bile geçmeyen asla ve asla Dünyanın kökenini açıklamak değildi.
Yine groteski mana anlayışı olmayan bir ahlakı açıklamak; ahlaka bir temel bulmak niyetiyle hiç değildi. Arzusu çevredeki olgu ve olaylara bir açıklama getirmek te değildi. Zaten dünyanın kendisi ve çevresindeki kararlı olay süreçler insanımsıların verili bir temel düzlemi olmakla; onlar öyle olduğu için insanımsıların kendisi de böyle oluyordu. Totem, İlah, El, Mamon ve Yüce Tanrı anlayışı; animizle (her şeyin canlı sayılması-canlıcılık) olan groteski mana anlayışından çok farklıydılar.
Bu nedenledir ki ön ittifaklar tarihin ola gelene karşı ilk kırılma ve miladı ya da Rönesans’ıydı. Temas eden yapılardı. Uygarlığı başlatanlardı. İnsanı inşa edenlerdi. İlah mesleklerini öğrenenlerdi vs. Bu öyle bir travmaydı ki en güzel şekilde şu Sümer ilahisindeki gibi anlatılırdı.
Birleştiğinde tatlı ile acı
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta