Eksen Şiiri - Mesut Fırat

Esenlikle eksenimle dönüyorum,
Sonsuz bir geleceğe ümitsiz bakışlarla,
Doğru çizgisi ne kadar düzgün?
Maalesefler hep beni bulur zaten.

Keşke demekten bıktım artık,
Bıktım pişman olmaktan,
O kadar hafifim ki; poyraz savurur beni,
Zaten hep bu benim kaderim

Buruşuk bir kâğıt gibi atılmak üzereyim,
Yaram derin; fakat kanamıyor.
Gözyaşlarım alıştı bu halime,
Artık yüzüme dokunmuyor.

O zaman küstüm ben bu dünyaya
Bakmıyorum arkamdaki cefaya,
Rüzgârlar usandı, bulutlar bıktı benden
Kalemim beni iyi tanır, o da şikâyetçi benden