Eksantrik Şiiri - Nadir Şener Hatunoğlu

Yeri eskiten tabanıma,
Süzme bir 'Dur! ' sunuyorum.
Göğü süpüren saçlarımın
izinde kaynaşan meleklere de
'Merhaba! '
Yudum yudum yeşili bitiren gözlerime,
En büyük okyanusu bağışlıyorum.
Eskiyen yaprakları,
Sevgilimin gözlerinde tazeleyebilirim.

Sırtımın kaldırımla ahbaplığı
her zaman değil.
Bizim şerefe selam duran
kadehler var ya,
Hep O'nun yüzünden oluyor işte.

Hayret;
Nasıl yapıştı sırtıma kaldırım! ?
Ya bu karşımdaki yıldızlar da ne! ?
Yoksa, yoksa Tanrım
Dünyayı mı sırtladım? !