Ekrem Yiğit Şiirleri - Şair Ekrem Yiğit

Sanki kabem oldun,gönlüm çekiyor,
Ne yapsam,ne etsem,kanım akıyor,
Hayalini görsem, şimşek çakıyor,
Beni mahrum etme,dost ellerinde.

Gözlerine baksam,içim yanıyor,

Feryadımı duyan,dağlar buz kesti,
Sen hala sesimi,duymadın oğul,
Gözlerime bakan,selvi boy kesti,
Sen bükük boynumu,görmedin oğul.

Taşlara söyledim,toz olup gitti,

Bir çiçek elimde,sevği dilimde,
Gitmek ister idim,sevğili yare,
Yoğun duygularla,can pare,pare,
Sarılmak isterdim,sevğili yare.

Başıma taç edip,takmak isterdim,

Yine yüreğime, çöktü bir sızı,
Acep ne haldedir,dört körpe kuzu,
Can evimi yaktı,gavurun kızı,
Sende benim gibi,mecnun gez emi.

Yavrular burnuma,sanki gül kokar,

Tebessümün bile dünya değerken,
Küçük bir gülüşe,neler vermem ki,
Bir bardak suda,fırtınayken ben,
Sana giden sele,neler vermem ki.

Dizinde yatarak bir ömür geçse,

Yıllardır hayalim,senle olmaktı,
Başın omuzumda,dona kalmaktı,
Seni Leyla,beni Mecnun sanmaktı,
Ne olur rüyamda,uyartma beni.

Ellerin elimde,sevği dilinde,

Yine alevlendi,bağrımdaki aşkın ateşi,
Bedenim toprağa,koy gitsin benim,
Hayalin bir sülüet,kaldı beynimde,
Hançeri kalbime,vur gitsin benim.

Doğada bir çiçek,kırda böcektim,

KAFAM
Ne gahir çekiyor,ne sitem kafam
Kurşun olup sinem, deliyor sözler.
Çok şey anlatıyor,sussa da gözler,
Kalbimin sesini duymuyor kafam.

ÖMÜR BİTİNCE
Ne sevmek mesele,ne de sevilmek,
Yeter ki sevğiyi hak edeni bul,
Eğer bir ucunda ölüm de varsa,
Gerile gerile öleceği bul.

Yufka ekmek gibi,koktun burnuma,
Doya,doya sana sarılasım var,
Gün geçtikçe,halin gider zoruma,
Ömür boyu sana,kırılasım var.

Yıllar yılı,ben yolunu gözledim,