Uçarak geldim yanına,süzüldüm.
Tutamadı geniş omuzlu leylekler.
Bilmiyorlar bizi göğün kralları,üzüldüm.
Her şeyi anlattım onlara hayaller,hayaller...
İlla ölmesi mi gerek birilerinin?
Ölmeden değeri bilinemez mi?
Mezar taşına ölüm tarihi yazılmalı mı o gün?
İnsan kalplerde yaşayamaz mı?
Asıl unutulunca olmaz mı ölüm?
Kimseye karışmayacaksın hayatta,
Fazla da samimi olmayacaksın.
Hatırı sayılır birkaç dakika,
Fazla da söze gerek yok aslında.
Çok çene yormayacaksın,
Tüm tanıdıklarıma ettim tek tek veda,
Herşeyimi ettim bir bir feda.
Kalbimi kırdı yalnızlık,sessizim,
Bitkinlik kesti yolumu,huzursuzum.
Su topladı ayaklarım yorgunum,
Bir kez daha anlıyorum böyle biri olmadığımı,
Yalnızlığım bana güç veriyor.
Aslında beni ayakta tutan da bu,
Kimseye ihtiyaç duymuyorum,
Bağlı olmuyorum
Onunla ilgili zorunluluklar...
Kimi kusur sayar utanmayı,
Kimi üstünlük.
Kimi bağlı terbiyeye,
Kimi yollara düşkün.
Kimi aşkı bekler,
Gecenin karanlığında,ıslak tenha sokaklarda,
Yıldızlara bak,onlar seni korur.
Yalnız kalırsın bazen kaldıkça mutsuzluğa kapılırsın,
Yalnızlığa,yalnızlara saygı duyarsın.
Yalnızlık özgürlüktür oysa değeri bilinmeyen,
Bir çiçekle mezarında,
Sanırım 3 ay sonraydı.
O 3 ay boyunca hiç alkol almadım,
Zaten her gün sarhoştum
Kim bilebilir ki ölüm tarihini,
Biraz daha vakit geçirmeliydik
Bu son mu olmuştu?
Azrail aramıza girmeden,
Vakit yok muydu,
Biraz daha?
Tek hüzün sesi camdan gözleri
Ağlayarak inletti sahte gökleri
Ellerinle kavrayabilir misin camdan elleri?
Kelimelerle anlatabilir misin hislerini?
Başı boş durur mu harfler?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!