Ekrem Bey'in Karpuzları Şiiri - Yorumlar

ANILAR…ANILAR…

MUDANYA’DA YAŞANMIŞTIR

EKREM BEY’İN KARPUZLARI

Sıcak bir yaz gününün sabahıydı, Orta Okul’ dan o sene mezun olmuştum. Mudanya’da Lise olmadığından Bursa Kız Lisesinde paralı, yatılı okuyacaktım. Bir saat kadar önce babamı evden yolcu etmiştik. İş icabı önce Bursa’daki ofisine uğrayacak daha sonra İstanbul’a gidecekti. Annem mutfağa girmiş, yemek yapmaya başlamıştı. Ben de evi toplamaya çalışıyordum. Kardeşlerim daha küçük, ablam da gelin olup Ankara’ya gittiğinden beri tatillerde anneme çok yardımcı oluyordum. Annem yemek, bulaşık, çamaşır işlerini yapar, ben de ortalık toplama ve ütü işlerini çok güzel yapardım. Kapı çalınınca açtım, kapıda hamal “Sarhoş Aziz” kan, ter içinde bir küfe karpuzla duruyordu, beni görünce: “Bunları Ekrem Bey gönderdi” deyip karpuzları küfeden boşaltmaya başladı. Baktım altı tane kocaman karpuz. Her biri en az yedi, sekiz kilo çeker. Adamcağız ta çarşıdan buraya kadar, sırtında nasıl getirmiş diye şaşırdım. Evimiz çarşıya bir hayli uzaktı. Mudanya çarşısında hatırladığım kadarıyla iki tane hamal vardı, sırtında küfeyle yük taşıyan. Birinin adı “Sarhoş Aziz”di. Diğerinin tipi gözümün önünde ama yıllar adını bana unutturmuş. Onun da pantolonun beline kemer yerine urgan bağladığını hatırlıyorum.(Nelere dikkat edermişim hayret bir şey. Bu zamana kadar mutlaka ölmüşlerdir, o zaman bile genç değillerdi. Allah rahmet eylesin). Bu küfeyle yük taşıyan adamlar, çarşıda müşteri bekler ve kazandıkları parayla hemen şarap içen ama etrafa zararı olmayan kişilerdi. “Sarhoş Aziz”in yüzünün rengi neredeyse şarap gibi kıpkırmızıydı. Babam da her zaman bu adamlarla erzak yolladığı için hiç yadırgamadım ve anneme seslendim: “Anne bakar mısın? Babam karpuz göndermiş” deyince annem yanıma geldi. O arada hamal da küfesini alıp gitmişti. Annem karpuzu çok severdi ve yazın evimizde karpuz eksik olmazdı. Turfanda karpuzları görünce çok sevindi: “Baban giderayak aldı herhalde. Hadi kızım beraber taşıyalım” deyince karpuzları kucaklayıp içeriye aldık.