EKMEKÇİ KUMRULARIM
Hani!
alışmıştınız;
penceremin önünde, büromun
ufaltığım-bayatça
ekmekleri yemeye…
Paydaştınız ekmeğime adetâ…
Bitiyordu penceremde
tek derdiniz…
Ben ekmek derdine düşünce
Belki de konulmayan
ekmeği beklediniz!
Lakin, artık
kalıyor penceremdeki ekmekler
mahzun…
Hüzün yansıyor camdan içeri!
Küstünüz mü?
Göçtünüz mü?
Yoksa! ...
Öldünüz mü?
(Denizli, 08 Nisan 2005)
Kayıt Tarihi : 23.7.2010 17:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!