Canım Vereyim Şiiri - Midayet Kara

Garip gönlüm, çoktan sana bağlamış
Yar bilmeden, yüreğimi dağlamış
Gözü yolda, baka baka ağlamış
Hadi gel de bana, canım vereyim

Ne istersin, gönlüm hala peşinde
Yaktın yüreğimi, aşk ateşinde
Nasıl güleyim ki, yetmiş yaşında
Hadi gel de bana, canım vereyim

Yaktın yüreğimi, sevdalı iken
Aşkın gül olsa da yolları diken
Çektiğim bu hasret, belimi büken
Hadi gel de bana, canım vereyim

Kirpiğin üstünde, sürmeli kaştır
Yaptığın cilve naz, bilesin hoştur
Gidenler gelmiyor, acep ne iştir
Hadi gel de bana, canım vereyim

Senden ayrı kaldım, dünyam karardı
Seni seven gönlüm, bir kalbim vardı
Beni ağlatansa, o zalim yardı
Hadi gel de bana, canım vereyim

İnsan hiç sorar mı, konağı köşkü
Samanlık seyrandır, yaşarsan aşkı
Yıllardır ağlıyor, ağarmış saçı
Hadi gel de bana, canım vereyim

Yıllarca çektim ben, onca ıstırap
Bir kez aşka düşen, olmuyor harap
Yeter yâr gelsin, düşmeyeyim bitap
Hadi gel de bana, canım vereyim

Seni bana veren, Allah’a kurban
İstedim annenden, vermedi baban
Gelir kaçırırım, sevdiğim inan
Hadi gel de bana, canım vereyim

İste benden sana, canım vereyim
Yeter gel de bana, hemen geleyim
Var mıdır bir derdin, onu bileyim
Hadi gel de bana, canım vereyim
(1099) Mayıs 2018