Ekmek Telaşı Şiiri - Mustafa Yılmaz 12

Henüz doğduğumuz da başladı
Bir meme sevdası!
Zorla tıkıştırılan anne sütü mizahı
O günlerden kaldı hep bir karın doyurma gayesi
Çocuk olduk, dediler ekmek tutsun eli
Hep kulaklarımda babamın
Eti senin kemiği benim deyişi
O anda öğrendim büyüktü kavga
Ekmek adına yaşanacak olan sevda

Büyüdük biraz, yeşerdi sakalımız
Hayta kondu adımız!
Haytalıktan arta kalan zamanda
Yine bir somun telaşı
Ha artık başladı birde
Sevgiliye hediye alma muamması
Artık sakal ile bıyık tamamlıyor birbirini
Olgunluk oldu ekmeğin parolası

Şaşa ile uğurlandık askere
Kınalı oğul olduk söylendi ilk hasretliğin türküsü
Ardımızda bıraktık zaten hep ağlayan bir ana
Ve belki ilk ve son olacak gözü yaşlı bir baba
Artık öğrendik sıcak aşın değerini
Soğuk koğuş, soğuk karavana

Döküldü artık saclar kellik kapıda
Üç beş beyazda cıktı az kalan saclarda
İş bulma telaşı var dünyada
Malum vermezler kızı işsiz güçsüze
Ağır yük büyük sorumluluk
Gelin kaynana kucak kucağa

Hopp birde baktık kapıda bir çocuk
Döndük mü başa
Ananın emzirme telaşı
Babanın beşik sevdası
Oysa ne güzeldi armudun pişmişliği
Düşerken ağzımıza
Veriyorlardı memeyi ağlayınca
Şimdi yorgun baba
Endişeli gelecekten
Gitmesek bari mürvetlerini
Görmeden mezara...