Ekmek Tahtası Şiiri - Yavuz Şimşek Selimi 2

Kırk yıl haneme tahtını kurdun
Sofranın orta yerine kuruldun
Söyle bizimle mutlu mu oldun
Bizden razı mısın ekmek tahtası

Hangi kaynaktan içtin suyunu
Meşe misin,ardıç mı,çam mısın
Bütün sırlarımızın ortağı oldun
Sırlarımızı yad’a dediğin oldu mu

Besmeleli, besmelesiz çöktük başına
Horantaca kaşık saldık bulgur aşına
Kimi zaman vurduk taşını başına
Bize hiç kızıp ,gücendiğin oldu mu

Hamurlar açtık kestik doğradık
Kılıç kalkan yapıp senle oynadık
Sensiz inan hiç mutlu olmadık
Sende bizimle mutlu oldun mu

Kilere astık işin bittiğinde
Sırtını sıvazladık her öğünde
Öğüt,nasihat, azar işittiğinde
Halimize bakıp güldüğün oldu mu

Yalnız kalma diye bir oklava aldık
Kulunçlarında tepinir ovalardık
Başına üşüşenleri onla kovalardık
Meşe oklavayı kıskandığın oldumu

Şimşirdendi çorba içtiğimiz kaşık
Sana çok meftundu,sırılsıklam aşık
Sırtında yıkanınca onca bulaşık
Göz yaşlarına boğulduğun oldu mu

Rahmetlik anam seni çok severdi
Her gün sırtında aş makarna keserdi
Bezeler tava gelmeyince seni üzerdi
İçten içe ahh çektiğin oldu mu

Akranların isyan etti ayaklandı
Hepsi büyüdü arşa dayandı
Türlü türlü renklere boyandı
Bakıp bakıp kıskandığın oldu mu

Yargıcın kürsüsüydün evin içinde
Celse açılınca türlü türlü biçimde
Kaşık tokmak misali her indiğinde
Kararlara itiraz ettiğin oldu mu

Şimşir yoldan çıkalı seneler oldu
Meşe oklavanın nemden beli eğrildi
Hayli zaman geçti horanta dağıldı
Hüzünlenip ağladığın oldu mu

Her bağdaş kurduğumda önümdesin
Sabah, öğle, akşam öğünümdesin
Sen yine gönlümün orta yerindesin
Tahtından rahatsız olduğun oldu mu