Ekmek Kutsaldı Tuttum Bağrıma Bastım

Patrondan aldığım üç kuruş parayla gittim bir ekmek aldım,
Ekmek kutsaldı, tuttum bağrıma bastım,
Bir yere koysam, yüksek mi yüksek bir yere,
İçimde gelmedi o ekmeği yemek.

Herkesin ardında bir hayal, bir çatı, bir kapı,
Ama ben sadece bir ekmekle kaldım,
Bir yudum su aradım, bir parça huzur,
Ne zaman doydum, ne zaman sustum, unuttum.

Bir tarafımda yoksulluk, öbür tarafımda gurur,
Ve ekmek, ellerimde soğuyordu,
Bir çırpıda geçerdi akşam, bir çırpıda kaybolurdu gece,
Ama ekmek, ekmek değişmezdi,
O hep aynıydı, hep oradaydı,
Ve ben, bir parça düş kırıklığı,
Bir parça tatlı acı, hep yutmak zorundaydım.

Kaldı bir hüzün içimde,
Ekmek ve ben, ikimiz de yalnız,
Bir yerlerde büyümek, bir yerlerde yaşamak,
Ama bir türlü doymak,
İçimde gelmedi o ekmeği yemek.