Ekmek Kokusu Şiiri - Yılmaz Örmeci

Adam ilk kez gittiği küçük bir kasabada
Bir çocuk gördü yalnız, oturan arabada

“Affedersiniz” dedi “Uzaktan geliyorum
Parkın karşısındaki fırını arıyorum

Acaba bana tarif edebilir misiniz?
Eğer yakın bir yerse yol gösterir misiniz?”

Çocuk biraz düşündü, sonra dedi ki ona:
“Ben de yabancısıyım bu kasabanın ama

Sanırım sağ tarafa gitmeniz gerekiyor
O taraftan nergis ve gül kokusu geliyor.

Ihlamur kokuları, kuşların cıvıltısı
Fırın yanındaki park bu tarafta olmalı.

Fırından yeni çıkmış ekmeğin kokusunu
Alabilirsiniz siz takip edin bu yolu.”

Bir an sessizlik oldu bu sözler üzerine
Adam dikkatle baktı çocuğun gözlerine.

Çocuk farkına vardı adam duraksayınca
Dedi ki: “Üç yıl önce kaza geçirdim amca

Gözlerimi kaybettim ben o kazada ama
Yaşama sevincimi kaybetmedim ben asla.

Gözleriniz görüyor öyle değil mi sizin?”
Adam: “Emin değilim” dedi düşünmeksizin.

“Gördüğümü sanırdım, bir ders aldım ben senden
Tek bildiğim şey senin iyi gördüğün benden.”

Ankara, 15.11.2020, 01:34