masada bir ekmek
iki adamız
biraz daha adam olan üçüncü benim
ve ademden beri bencilim
ekmeğe uzandı dört el
iki zayıf adamdan
salyası aktı birincinin
hemen..!
kıvrak iki elim.
dişleri göründü:
düştü
düşecek ikincinin
evrim!
baba!
çare!
şiddet!
çimdikledim,
ilk ikisini geri ittim dört ellerin
heey..! ekmek benim!
bir diş; yarısı çürük,
ekmeğin yumuşak karnına saplı.
ikincisi kemikli yumruğumda
eh biraz kanlı!
kavga bitti.
ığğ..! iğrendim!
tuttum ekmeği geri verdim!
Kayıt Tarihi : 31.7.2008 13:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hikaye henüz bitmediği için yazamadım.
![Mehmet Dokumacı](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/31/ekmek-kavgasi-17.jpg)
müthiş bir betimleme ile haz veren yalın bir anlatım.
tebrikler şair.
ant.10
ilginç değişik bir anlatım tarzı ama öyle sürükleyici ki bitsin istemedim okurken...zaten son nefeste bitecek bir hikaye şairin hikayesi...yüreğinize sağlık yaşamınızı bu kadar güzel sergilediğiniz hatta kendinizi yargılayarak bu kadar samimi dile getirdiğiniz için...tebrikler!
TÜM YORUMLAR (6)