Yokluk kahrettikçe şu sinemi
içimde burukluk dumanlı kafa
Ölçüsüz bir ömür yaşantı hayat
Gelemiyor nedense ip ile sapa
Herkeste dümdüz ok gibi duruş
Giremedim oysa hiç hizaya safa
Her ağızdan çıkana bakıp kandım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta