Yokluk kahrettikçe şu sinemi
içimde burukluk dumanlı kafa
Ölçüsüz bir ömür yaşantı hayat
Gelemiyor nedense ip ile sapa
Herkeste dümdüz ok gibi duruş
Giremedim oysa hiç hizaya safa
Her ağızdan çıkana bakıp kandım
Boş kelama sözlere aldandım lafa
Dertten dem vurmak bitsin be artık
Kader bu kez gülsün gelsin insafa...
Asi gönlüm ferman dinlemesede
Ben sevda umudu sardım çarşafa
Hüsranla akıttımda onca gözyaşı
Bağlayıp bohçamı kaldırdım rafa
Hesapsız alelacele düştüm yollara
Gençlik torluk var işte oldu bir defa
Ardımda bir motor sesi koca araba
Adımları sıralarım çakıllar arasında...
Yön çevirip elimi getirerek alnıma
Ümitlenip umut bağladım ufuklara
Sonra durdu selam dedi merhaba
Duyunca sevinip neşelendim o ara
Muavin birden seslenip sordu bana
Hemşehrim yolculuk nereye ne tarafa
Başımı öne eğdim bakıp tahta bavula
Ekmek diyarına dedim... Ekmekistana...!
Kayıt Tarihi : 24.7.2011 04:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!