Ekmek Şiiri - Şahbaz Hulusi

Ademe dünya
Bir elma olarak gösterildi

Artık elmayı Adem
Kendi yetiştirecekti

Kendi emeğinden başka
Bir ekmek yiyemeyecekti

Ademe ekmek
Dane olarak verildi

Her dane isimlendirildi

Adını duyan
Çağrıldımı gelirdi

Ekmek
Rüzgarın önünde
Savrulan bir
Yaprak değildi

Damla damla terden
Pırlanta ve inci gibi dizilir
Bir künyeydi

Künyenin bir yüzünde
“Hiçbir kimse
Elinin emeğinden başka
Hayırlı bir şey yememiştir”

Künyenin diğer yüzünde
“Allah’tan başka
Galip yoktur”
Yazılıydı

Ademin görevi koşmaktı
Didinip çalışmaktı

Huzur içinde
Olduğunu söyleyip
Elini uzattığın yerde
Ekmek bulmak
Mümkün değildi

Olağanüstü hal
Özenciyle yaşıyorsun

Ne danede gözün
Ne ekmekte terin
Ne yemekte tuzun var

Peygamber sevgisi
Taşıyan kimse
Zorluklara katlanmayı bırak
Bu yolda ölüp ölüp
Tekrar dirilmek ister

Dünya ve öte dünya
Ağdırılmaması gereken
Bir terazinin
İki kefesiydi

Tövbe
Her zaman geçerliydi

Üretim kısmına
Kaydedilirdi

Sabır deneyimden
Geçmek demekti

Uzmanlaşma konusunda
Direnip becermekti

Uzmanlaşmak
Bir bilimdi

Bir buyruktu
Bir kifayeydi

İçimizde yaşayan
Beyinsizlik de
Kifayeyi görmemişlikti

Gayba inanıp harcayan
Rıza yolunda
Ve yokuşunda
Cennet kapısının
Altın anahtarını tutan
Yakut ve mercandan
Bir ele sahipti

Aşırıya gitmek
Hezimet ve yenilgiydi

Önemli olan
Dengeydi

Sen olda yap demek
İşin gevezeliğiydi

Dünya
Zalimin cenneti
Mazlumun
Cehennemi miydi

Altta kalanın
Canı mı çıksındı

Yoksa
Tırnağı olan mı
Başını kaşısındı

Kaynaklar sınırlı
İhtiyaç sınırsız

Bölüşümü kim yapacaktı

Sınırsız aç olan
Nasıl doyacaktı

Kavgasız ve gürültüsüz
Barış içinde
Nasıl yaşanacaktı

Kavga
Bölüşümde mi
Olacak

Aç
Bölüşümü
Nasıl yapacak

Tokluğa
Muhtaç bir aç

Nasıl
Üretime koşacaktı

Bulduğun
Hamam tasındı

Yitik
Bir malındı

Elinde kalan
Kendini kandırdığındı

Canındı
Malındı

Şükür
Devamlıydı

Bedir’de
Yener

Uhut’ta
Yenilir

Mekke’de
Sevinirdi

Savaş sürerdi
Ve sürecekti

Ekmek
Gerekirdi

Ekmek
Serveti
Temsil ederdi

Güvenlikti
Esenlikti
Hukuktu
Huduttu

Ekmek
Bir babaydı

Babalıktı
Baba hakkıydı

Mama teri
Ana sütüydü

Ekmek
Babaların yüreklerine
Akan

Bir göz yaşı

Kulakları çınlatan
Çığlıktı

İnsan onurunun
Hamuruydu

Doyuranı
Helal lokmasıydı

Ekmek
Yaralıyan
Yıldıran
Susturan
Bıktırandı

Cennete
Yaklaştıran

Cehennemlik
Bir tamahtı

Zaaftı

İnsan etinden
Ve derisinden geçinen
Bir kasap
Bir kavaftı

İnsanı batıran
Hanım artığıydı

İflah olmaz
Bir israftı

Ter yanığıydı

Ekmek
Nimetti

Mübarek bir azıktı
Rızıktı razılıktı

Sınav kazanmaktı