Ekmeğin Vefatı Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ekmek rahmetlik oldu gece sabaha karşı,
Feryat içinde kaldı hem mahalle, hem çarşı,
Gelip ağıt yaktılar bilcümle konu komşu,
Ekmek canverdi billah, baki kalan bir Allah.

Çok efendi insandı, kırmazdı hatır gönül,
Konuşurken olurdu gül yanında bir bülbül,
Cartayı çekti işte, ister gül, ister üzül,
Ekmek canverdi billah, baki kalan bir Allah.

Yoksul zengin demeden herkesle geçinirdi,
İnsan hamal da olsa severdi, beğenirdi,
Bir yana atılmaktan tiksinir, iğrenirdi,
Ekmek canverdi billah, baki kalan bir Allah.

Aldatılmıştı Ekmek, Peynir Hanım eliyle,
Peynir kaçıp gitmişti bir gün zengin biriyle,
Ekmek de dul kalmıştı iki-üç zeytiniyle,
Ekmek canverdi billah, baki kalan bir Allah.

Zeytinler tez büyüyüp terk ettiler babayı,
Koydular bir başına bu bayat fukarayı,
Yıllarca yedi durdu herkesten paparayı,
Ekmek canverdi billah, baki kalan bir Allah.

Çok beter çile çekti, çok ezildi, üzüldü,
İçi-dışı karardı, yüzü-gözü büzüldü,
Gofretten farksız oldu, zayıfladı, süzüldü,
Ekmek canverdi billah, baki kalan bir Allah.

Doktor çaresiz kaldı başında yatağının,
Canı-manı çekildi elinin-ayağının,
Allah nurlar yağdırsın üstüne toprağının,
Ekmek canverdi billah, baki kalan bir Allah.

(DAT DARA LİLLİM isimli Şiirsel Gülmeceler 'inden > 69-70/100)