Ekmeğim Şiiri - Aşk Aşkın Şehri Ordu

Çocukluğum garipti,

Şimdiler de her şey iyi,

Ama bende kalan bir çocukluk hatırası,

Hiç yakamdan düşmek bilmedi.

Fırınlar, ekmek fırınlarının önünden geçerken,

Benim oralara yapışıp kalmamı sağlayan

Sadece o raftaki ekmekler yokmu,

Onlara baktığımda, hayatım felç olur, neden mi?

Ekmeğin sırtında gezer düşüncelerim.

Dalar giderim, Afrika da ekmek atılan arabaya saldıranlara,

İp gibi olmuş çocukların kalınlığı, ekmek kadar değildir,

Sonra dönerim, memleketim insanının dağıtılan ekmeklere çamur çorak atlayışına,

Herkesin ağzında ekmek kavgası dediği lafa,

Atlıyorum daldan dala,

Anadolunun narin ovalarında yetişmiş,

O güzelim buğdaya elini süren herkese,

Selam olsun sizlere,

Gerçek savaşın emekcileri,

Bizler hazırı tüketmesini iyi biliriz,

Bilmeyiz Ahmet in, Ayşenin, Fatmanın ekmek kavgasını,

Kavga eden düşüncelerimle o tarlaları okşarım,

Anadolu kokan buğdayları,

Onları toplar, öğütür, getiririm fırınımıza,

Teslim eder fırıncıya ekmeğin olmasını beklerim,

Burnuma gelen o mis koku,

Dalgınlığımı uyandırmaya yeter de artar...