Ekletisi Kaderin Kumrusu

Beni sana ekler ekletesi kader
vuslat bahçelerinde dökülür keder

payitaht olmuş hecenin başında kalır ezelim
mağrur bir rüyanın sonrasına yanaşır evvelim

Nedene ağır bir ç’ağrı yükler omzumu
başını yaslayacak yerine konar bir kumru
Güğümlerini imkansızlığıma bağlar bir huri
karışırım sana
alışırım sana

yontul bir bağılın sonralarında kalır kalışım
göz pınarlarını kirleten bir emelin mevzisinde vurulur cemalim

dikkatin dağılır, bağrımdaki sızıyı anlamazsın
üşümüş üşümüşleri okur yadın çözemezsin
soluyan güllerinin toptancısıyım bilmezsin
akan damlalarının hüzün ağzıyım bensiz akamazsın
bağlamışım bütün sırlarımı, surlarımı, sevdana gidemezsin
bir zembereğin gerdeğinde gecemi çalamazsın
olağan karşılaşmaların feleğinde vurulup beni silemezsin
tanrıların elma yediği ya’saklı gölgelerde beni yiyemezsin
aşkı ayıran sınırın ötesin el sallamazsın
bir’den sonrayım, ikiden önceyim, biraz sendeyim bitemezsin