EklEntİlEr + bEklEntİlEr = O n 4

Sen ve Ben elbet bir gün buluşacağız.
Bu buluşma da bildiğimiz harflerden kurulan
Bildik kelimelerin şaşırtıcı bileşkeleriyle kurulacak
İşte böyle.. Dürüstçe!

Şimdi bu sabahın şu saatinden itibaren
Hatları daha da belirginleşen izleri
Ayırt etme yetisine eriştiğim şu an
Görebildiğim en uzak ufka bakıyor
Orada bekleşen bir kalabalık olduğunu sezinleyerek
Zihinsel teleskoptan görünen bu kalabalığın
Neyi umut etmiş olabileceklerini düşlüyor,
Bizi mi beklediklerini,
Bu buluşmayı mı umut ettiklerini
Anlamaya çalışırken bir yandan
Öyle olmasını diliyorum.

Peki ya buluşma gerçekleşmez..
Ve orada olmalarınında beklemelerinin de
Bir anlamı kalmazsa..

O an ilk kez düşüncelerimi okumuş gibi
“Evet ama biliyorsun,
Bize direttikleri bu şeyde çok önemli bir anlam var:
Onlar da yaşamak istiyorlar.
Çok doğal bir itkiyle yaşam kendini istiyor.” diyorum.

Anlayabiliyorum işte nihayet
Canlının neden bu denli kıvranışlı olduğunu.
Canlının yaşam çekişmesi ve diretmesi,
Son kozuna kadar riskle yüz yüze mücadelesi
Kendini arzu ettiği için.
Canlı kendini arzu ediyor
Oysa biz buna aşk diyoruz.