Deseler ki,
“ Sensin bu yaşamı ayakta tutan.
Ve eğer Sen kendine dikkat etmeyecek olursan,
Yaşam da sana bağlı olarak tükenip gidecektir”,
Ne düşünürsün?
Diyelim ki:
Sen dünyayı her gün aydınlatan güneşsin
Ve diyorsun ki:
“ Bugün kendimi hiç iyi hissetmiyorum doğmayacağım! ”
Yaşam da o gün karanlıkta kalıyor
Hatta duruyor,
Artık Senin keyfin ne zaman yerine gelirse..
“Ben kötüyüm batsın bu dünya! ”
Diye mi bakarsın hayata,
Düşünür müsün yoksa,
“Yaşam Benim yüzümden sönmesin,
Ben kendimi kötü de hissetsem varsın dünya iyi hissetsin..”
Diyerek her gün doğrulup yatağından
Acıyla kıvranarak bile olsa
Sürdürür müsün dönmeyi?
Ama ne Sen güneşsin Allahtan,
Ne de Sana bağlı bu yaşamın döngüsü.
İyi ki de kimsenin umurunda değilsin
Sen varken de yokken de aynı dönüyor her şey.
İyi ki de Sana kimse vermemiş bu sorumluluğu.
“Al dünyayı Sen yönet,
Yaşamı Sen çekip çevir al da! ”
Dememiş iyi ki de hiç kimse.
Çünkü Sana kalsa her şey durmaya mahkum!
Habibe Merih AtalayKayıt Tarihi : 21.6.2009 15:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!