Ekinoks Şiiri - Özkan Özdoğan

Dönen dünya değil de
başım bir hoşlukta salınıyor sanki.
Ay,burnumun ucuyla dans ediyor,
ayaklarımı gıdıklıyor cüce yıldızlar.
Tutanayım diyorum,
nefesimi tutuyorum şaşkınlıktan..
Bunca hay-ı huy içinde,
yine de yüzüm gözüm gülümseme!
Nereye baksam oraya koşuyor,
dans ettikçe ay
zaman içimde gidip gidip geliyor.
En uzun güne,
en uzun aylar sahip çıkıyor;
en güzelinden yıldızların
bir güzel kadın elime uzanıyor...
Dönen başım değil de
dünya bir loşluğa bürünüyor sanki.
Bulutlar rüzgarla bir oluyor,
içime yağıyor hüzünsüz yağmurlar.