Ekinkargalarıyla, Kış Manzarası
Taş savak arasından düşer değirmen arkındaki su
siyah gölete baş aşağı
ki orada, pestenkerani ve mevsimsiz, bir yalnız kuğu
kar misali lekesizce yüzer, o beyaz yansımayı
batırmaya teşne bulutsu zihne sataşarak alayla.
Haşin güneş batmaktadır bataklığın üstünde,
turuncu bir kiklop-gözü, daha fazla bakmayı
hor görür hayal kırıklığının bu manzarasına;
karanlığı tüy gibi ekleyerek düşünceye, dururum ayakta
bir ekinkargası misali, tehditkârım kış gecesi bastırırcasına.
Bıldır yazın kamışları hakkedilmiş buzda
tıpkı gözümdeki hayalin gibi; acımın camını
kırar kuru ayaz; kayayı çatlatıp dışarı çıkan
hangi tesellidir, yürek viranesini yeniden
yeşertmek için? Kim yürümüştü ki bu avuntusuz yerde?
(1956)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 28.2.2014 19:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Winter Landscape, with Rooks by Sylvia Plath Water in the millrace, through a sluice of stone, plunges headlong into that black pond where, absurd and out-of-season, a single swan floats chaste as snow, taunting the clouded mind which hungers to haul the white reflection down. The austere sun descends above the fen, an orange cyclops-eye, scorning to look longer on this landscape of chagrin; feathered dark in thought, I stalk like a rook, brooding as the winter night comes on. Last summer's reeds are all engraved in ice as is your image in my eye; dry frost glazes the window of my hurt; what solace can be struck from rock to make heart's waste grow green again? Who'd walk in this bleak place? (1956)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!