Ekin10 Alınteri Şiiri - İbrahim Çelikli

hemen her gün,
hemen her iş de
yaşardık bunu
bize örnek olmak için
verdiği mücadeleyi unuturdu
unuturdu;
ayağının,
elinin,
canının acısını
işinin başına geçip,
çalışmaya başlardı.
alnından, boynundan ter akardı

“-işin aslı; bobamın halı vaktı
yerinde sayılırdı
parası-pulu da varıdı
öğsüz böyümüş ya hanı
işinden değilde-dişinden artırmış olmalı

ne oturup yemeyi bilirdi
ne eller gibi, geyerdi
ona-buna borç verirdi
el tarla alırdı,
harmanı kaldırdılar mı bunu öderdi
hiç bi Alla(hı) n guluda gadir-gıymet bilmez
hiç kimseye de
‘köpeğayağına su dökmüş”
gadar gelmezdi
inkar eden de olmuştur, olma(z) mı

sanki kendi bin goyunlu kürtoğlu gibi
şona, suna mer(h) emet ederdi
“-Alla(hı) n garibi” der
kendi haline şükrederdi
amma; ne bi düzde tarlası varıdı
ne de el ovasında gözü kalı(r) dı
alışmış adam!
çalı dibi eşeleyip tarla etmeye
işin-gücün yoğusa didin dur
daşın-gayanın içinde
ne belini doğrulda bili(r) sin
ne dutduğun işin belini-bereketini görüsün
ne gosa vurulu(r) , ne ganlı utaşır
emeğini gorutmaz valla,
ha gıpgırmızı göllelik buyday etişir
geder onu da ele tohumluk değişivir(ir)
neyimiş “-gonşuluk hatırı”

emme kendi hiş bişiy uçu
kimsenin gapısını deşirmez
kimseye eyvallah etmezdi
bakkala borç ne bilmez
parası olana gadak
bişiy alıp yemezdi

len boba biz de eller gibi
ovadan iki cızım yer alalım desem
iki ğüm sonura
Başarannarınkı ğibi
motur sürer
biçer döğer
demeye göreyin
küser, ha deyinçe gonuşmazdı
öğüne gelene danışır
bana gulağ asmazdı

bana eyvallah etmezdi ya
“-…. eee hacı ağa
motur sürcek, biçer döğcek,
senin boban Başaran mı
sen netçek ondan sonura
köpek nallacan öyle ya gari
sen bakma öyle her işini halletmiş de
gelmiş gayfada-bacada yan gelip yatannara
evde dirlikleri
yeycek ekmekleri yokdur
ehliyalının birbirine mer(ha) emeti
gayfa harşlıkları yokdur
da elleri üş guruş görse
eli çatlatmağ uçu gösderiş ederler
gayfacıya borş öderken
bahşış veri ğibi veriler
sana ğöre de onar gibi ova tarlası almalı
eli işletmeli
yan gelip yatmalı mı
yoğusa adam gibi çalışmalı
kimseye avış aşmamalı mı

en ufak bi hızmat uçu bile
boban el gapısını çalmadı
kimsenin elini öpüp de,
gıçını yalamadı
neye!
borç isdeyen, emir alı(r) ”

ii
deyip-goduğu,
bilip dutduğu
tahası bildiği bu
olmadı mı
gayarı basardı, “mılığını yıkar” oturu(r) du

insanın yüzüne bakmazdı
küser epeyli bi gonuşmazdı
herhalde aklınca, ağalarla beylerle
aşık atmaya kalkmamalıydı”

“-ee Hacımemedo(ğ) lu,
etrafını eyi tanı
çobannar senin gibi ağaları
fersah fersah geçeli çoğ oldu
sen eyi bellemişsin
Yel Değirmenini,
Daşın Başını
Gumluğu”