Ekimin 13 Ünde Şiiri - Ümit Karaman

Eylülde bir başka güzeldi, hazan mevsiminde,
Ağaçların yapraklarını birer birer dökmesine rağmen yerlere
Sonrasında, arkasından sürat le gelen Ekim ise, galiba bana özel gibi gelmişti herhalde
Belki, doğum günümün, Ekimin 13 ünde olması, belki de bir başka bahane.
Her şey bir yana, belli ki bir daha geri dönmeyecek o hızla geçen yıllar,
her şey boş, her şey nafile,
Kapalı bir kutu gibi yaşamaktan ziyade, insan acılarını da, sevinçlerini paylaştığı gibi paylaşmalı diye düşünmüştüm,
Ekimin 13 ü olan doğum günümde yalnız sessiz ve sensiz sadec,
Yapacak bir şey yok, canım anam beni doğurmuş bu gün, bu ayda ve bu tarihte.

Nereden bilebilirdi ki hayatımın en zor saniyelerini bile onun yokluğunda yaşayacağımı,
Ve nereden bilebilirdi ki gül diye koklamaya çalıştıklarımın bana çektirdikleri acılarını.
Bir melek gibi kanatlanıp uçtu gittikten sonra sessizce
Her sonbahar gelişinde diye başlayan nağmeler de ve o hazan yapraklarının serzenişlerinde
Belki de bir daha ben olamayacağım o uğursuz dedikleri rakam olan Ekimin 13 ünde.
Geride kalacak olan, bir hoş seda olmalı dimi dostlarım,
Benden de size,
Yazdığım gerçek kokan şiirlerim le makalelerim, kalmalı diye düşündüm
Belki, aklınıza gelirsem bir gün, okursunuz beni daha iyi anlarsınız diye.
Yoksa yormayın kafanızı, yazdığım bu naçizane satırlarımla, dizelerimle.
Umut dolsun, aydınlık olsun,yolunuz,
Sizler hayallerinize koşar adım yürüdükçe.
Bir ümit olsa ne olur, olmasa ne olur düşlerinizde,
Kafanızı fazla yordum galiba, işte gidiyorum bende sessiz ve sakince
Elveda dostlarım sizi üzdüysem, bağışlayın beni içinizden usulca ve sessizce

Ümit Karaman.