Ekimde bırakır gider Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
.

gözlerinin atlasını taşır gibi salınır zaman
yaşamdan ağıtlar dolar nefesine
kolları buzdağları gibi soğuk
kolları damarsız uyur yatağında
kim demiş yaralandı tüm sabah çiçekleri
kutsal sabahlar fırlarken yatağından
binlerce cüz çıkar ağladıkça sesinin tomurcuğundan
ve zulasından koca gülüşlü merhamet

ekim kokar çekilecek tüm fotoğraflar
ve tüm sarılar denize akar
bir tek dudaklarda ısınır kayıp ıslıklar
bir tek nehirlerde değerlenir kağıttan kayıklar

yağmurda açan ateşe benzer gitmeler
kalan korkar giden susar
şiir kadar çırılçıplak dans eder yürek ormanında ateşler
kurşun kadar ani kayar
nereye not düşülür bu sahne
nereye kadarı doğru nakledilir
ve nereye kadar bu yüzle gidilir

en can alıcı renkle boyanır düşen gölgeler
ayak izlerini rüzgar örter hüznün
ve köküne süt yürümüş karanlık gibi
tökezler küfürler

kum saati yürüyor!

.
.
.
.