Ekim Sabahı Şiiri - Nurten Ak Aygen

Zaman incinmiş bir kelebektir göz bebeklerinde asılı
hüzzam çalıyor ruhumda sonbahar..
gökler yine ekim sabahını kucaklıyor
bir bebek gibi
yine bir yarın bugün

sessiz sedasız uçaklar geçiyor göklerde maviyi delip
bembeyaz bir çizgi bırakıyor ardına
bulutlar kabarmış, dağların kucağında
yarısı siyah,
yarısı gri,
yarısı dondurma kadar karbeyaz
ve güneş gösteriyor yüzünü zaman zaman
bahçede ıhlamurlar yaprak dökerken
yapay bir plastik misali duruyor

hala çimenler, çamlar, şu akasyalar
sanki; öksüz gözleri yemyeşil bir deli orman!

ara sıra yağmur sepileniyor
oda nasibini almış insan görünümünden
gün geçtikçe yozlaşan,
her gün saçları biraz daha darmadağın, kırlaşan
sÛni mutluluklarla süsleniyor kentler şehirler
toplanıp gidecekler az sonra
bir bavul dolusu kuşlar
mavi çadırın yama izlerinden

sökülüp yırtılıyor yara izlerinden al şafaklar

dikiş tutmaz bir yara izini bantlıyorum
yoğurtla nane kurusuyla karıştırıyorum zamandan
fayda vermiyor
soğanın suyu, aspirin geçirmiyor
dem tutmuş ağrıları
soytarı bir palyaço, gibi yaşıyorum
yırtık üstüm başım duygularım
ve ölgün gün

tabakamda cigaram bitmiş savrulmuş küllerim
bir zeytin çekirdeği büyüse ruhumda
ah bir kasım gelse diyorum
kasım patları açsa içimde
karizentem mi demeliydim yoksa ecnebice
sil yerine yenisini yaz düşlerini resetle kaderlerin
defni intikalden çıkar hayal denizinden
bir tutam safir
bir tutam sevgi
izinsiz bir müşteri çalsın taksici yoldan
bakır tel tak montele radyonun antenine

bir gelin
bir güvey

damat havasında şen ola düğün şen ola!

cenaze marşları çalınırken
kurukafamın bamtelinde, yüreğimin tamda orta yerinde
ırmaklara aksın acılar
bin bir öksüzün gözlerinden
tepeden aşağı yuvarlanırım.. yine bir ekim sabahında
seni gıdıklıyorum... hadi biraz g ü ls e n e y ü z ü m e
seni tutukluyorum yüreğinden... kelepçeliyorum.
ellerin bir gül dalının e n s e s i n d e... kıpırdama!

yeter artık
surat etme
bana yüz çevirme
yaşta yanıyor bu dünyada kurunun yanında
hadi toparlan savsaklanma
-karanlığın şafağını vuruyor akreple yelkovan
her cümlede:

yürüyün!
" hiç bir zaman, boş geçirilecek kadar
değersiz değildir... " hadi gidelim.. geç kaldık!

bizim mi şu kaçan kara tren?

12/10/2016