Ekim Rüzgarları Şiiri - İbrahim Yılmaz

Gece dağlardan bir baykuşun bakışından
Gelip dayandı kimsesiz garip pencereme
Yazın rehaveti insanları çoktan terk etti
Eylül zaten hayallerimden çekip gitti
Artık yalnız güz geceleri bekliyor beni.

Ben senden öncede seni sevmiştim
Senden başka kimseye inanma dedi bana
Hayatın yalanlarla süslü pembe hayalleri
Yaşadıklarımı makbuz yapıp alnıma yapıştırdı hayat
Ne kadar zormuş sensiz hayatı aşk sanmak
Çöl gibi denizin ortasında susuz kalmak.

Ölümün resmini gördüm bir uçurumun kenarında
Ölüm aşka kavuşmanın kapısıdır rindin aşkında
Çakan şimşeğin rengi aydınlatıverdi ruhumu
Senden gelen her kahır bana Eyyub'un sabrıdır
Mecnunu deli eden görmediği Leyla'nın bakışıdır.

Göklerden aksın akacak olan beklenen bereket
Dağlara çarpa çarpa indi içli bir şiir gibi şehre
Toprağın ruhunu öpen hazanda ekim yağmurları
İda mağrur bir savaşçı gibi şehre bakar akşamları.

Beni yalnız bir savaşçı sanıyorlar bunca zulüm karşısında
Hal bu ki sen kalbimde olmasan ben bu kadar cesur olamam
Hakkın gizli azmidir zalimi mağlup eden güç Mohaç ovasında
Bu akşam seninle konuştum aşkın sessiz Malazgirt mezarlığında.

Kuşkusuz ben senin zerrenden var oldum taa! aklı evvelde
Yine sana kavuşacağım yağmur damlası gibi bir cemrede
Ekim rüzgarlarına bıraktım adında gizli olan o aşk iksirini
İnsan nasıl unutur eylül gazel olsa da o meçhul sevdiğini.

Şimdi hayalimde ipek saçlarını dağıtıyor ekim rüzgarları
Ben mahcup ve garip bir çiçek gibi aşka açarım akşamları
Ekim rüzgarları dağıtır belki içimde biriken yıllanmış acıları
Teselli olur mu bilmem bana gözlerini anlatan aşk şarkıları.

Ekim 2021