Bardaktan boşanırcasına ağlıyor gökyüzü,
Belli ki içinde tutmuş hüzünleri….
Çılgınca koşuyor rüzgar yelelerini dağıtırcasına,
Belli ki ayrılıkla arasını kapatmaya çalışıyor…
Bir bir döküyor ağaçlar sararmış yapraklarını,
Belli ki son çırpınışları bunlar…
Toprak özümsüyor içtiği damlaları,
Belli ki o kadar çok beklemiş vuslatı…
Öyle coşkulu tütüyor ki her evin bacası
Belli ki yanmayı özlemiş…
Öyle başıboş ki sokaklar,
Belli ki yalnızlığı özlemiş…/S.Ceyhan
Kayıt Tarihi : 19.11.2013 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!