Ekim Benim Kaderim Şiiri - Recep Karadereli

cım da neşemde, ekimlere takılır,
Hep ekimde neşelenir, ağlar gülerim...
Yapraklar düşer, savrulurken toprağa,
Pullar dökülürken ak duvaklara...
Alır başımı, avuçlara...
Meçhul bekleyişleri yaşarım...
Bir başka çarpar, hırçınlaşır yüreğim...
İçim içime sığmaz belki coşarım,
Ya kırar dallarımı, yapraklarım kaçışır,
Hoyratça ezer Ekim Rüzgarı..
Ardından yağan yağmurla ıslanırım.
Hiç olmasa, maziyi düşler,
Dokunsalar yine ağlarım..

Benim kaderim bu...
Ya ekimde, acılara esirim,
Ya mutluluklar sevindirir,
İnsan biraz delidir..
Bazen ağlar,bazen de gülerim..

Ekimde gelen düğünüm,
Ardından yetim kalmışım,
İşe de ekimde başlamışım...
Oğlum ekimde atmış ilk adımlarını,

Anama ekimde emri-hak olmuş,
Küçük oğlum ekimde doğmuş,
Kaderim Ekim sayfalarına başlanmış,
Güzel ama mutluluk, ya Ekimde ayrılış,

Ekimde ne varsa,Ekimlerde heyecan..
Babamın tabutu, alındığı zaman...
Hıçkırıklarımı yuttum... Kalbim hançerli,
Ekimde sevinemedim evliliğime...
Eşim çıkarmadan gelinliği,
Öptük son anda,o kurumuş elleri....

Ekimin neşesi buruk,ekim anlaşılmaz deli..
İnat... Neşelerim geçsin diye öne,
Cumhuriyet bayramında,doğmuş eşim...
Ekim yazdım oğlumun sünnetine,
Ekime mahkûmum, onda acım neşelerim...

Ekime mahkûmum, belki’de kaderim..
Gün gelir bu fani hayata,
Ekimde elveda derim...
06.2003