Ekim Akşamı Şiiri - Yavuz Temur

Penceresiz kaldım
Işıksız kör gözlerim
Ne çöllerdeyim ne de cennette
Armağansın bana son nefeste
Rüzgar seni de alıp gitmekte
Alnında meleklerden kalma nur
Arkanı dönüp gitme biraz daha dur
Buralar soğuk, buralar ıssız
Donmakta ellerim, bölünmekte bedenim
Çaresiz izlemekteyim, titremekte gözbebeklerim
Kim demiş aşka gem vurulmaz
Öyle bir vurulur ki birde bütün kanamalar durdurulur
Bir ekim akşamında buldum seni
Terk edemem seni bulduğum yerde kendimi
Göz göre göre kandırdım umutlarımı
Bakma bana gözyaşlarıyla doldurdum yaralarımı
Bir ben kaldım gecenin ortasında birde kalemim
Örtün karanlıkları üstüme sımsıkı sarılayım
Kalemimle yoluma devam etmeliyim
Adına yükledim tüm anlamları
Senden arta kalan son damlaları
Karamsardı tüm şiirlerim senden önce
Çıkarın tüm acılarımı gün yüzüne
Sol yanım öldü sağ yanım fazla yaşamaz
Bu deli gönlümde.