Ekim 1978 de Köyümde Şiiri - Osman Şenol

Hüzün dolmuş şirin köyün üstüne,
Ana ağlar,baba ağlar,yâr ağlar,
Yetim gibi değirmenler dereler,
Pınar ağlar,çeşme ağlar,sel ağlar.

Yabancılar güder olmuş davarı,
Harap olmuş bahçelerin duvarı,
Bülbül susmuş,karga çalar kavalı.
Menekşeler ağlar,zambak,gül ağlar.

Göremedim yarenimi,dostumu,
Herkes atmış gurbet ele postunu,
Göz yaşıyla doldurursun testini,
Yağmur ağlar,rüzgar ağlar,yel ağlar.

Kime vardım ise hasretle dolu,
Kimsesiz yaşlılar şaşırmış yolu,
Fukaralar olmuş zenginin kulu,
Fakir ağlar,yetim ağlar,dul ağlar.

Kimse saymaz olmuş hatırı,nazı,
Kış olmuş baharı,güz olmuş yazı,
Ne dinleyen gördüm,ne çalan sazı,
Püskül ağlar,mızrap ağlar,tel ağlar.

Nere baksan gönülleri yaralar,
Her gördüğün bin derdini sıralar,
Mektup bekler oğul-kızdan analar,
Kâğıt ağlar,kalem ağlar,pul ağlar.

Çocuk yok ki,uçurtmalar uçmuyor,
Yemekleri boğazından geçmiyor,
Bağ-bahçede artık çiçek açmıyor,
Kovan ağlar,arı ağlar,bal ağlar.

Tekaütler kahvesine benzemiş,
Sokakları çok pis,havası temiz,
Ara sıra acı çekmeye varız,
Gönül ağlar,gözler ağlar,dil ağlar.

Fırınlarda ekmek eden kalmamış,
İhtiyarlar torunların sarmamış,
Niceleri senelerdir gelmemiş,
Bahçe ağlar,sokak ağlar,yol ağlar.

Amelesi dışarıdan geliyor,
Bağ-bahçeyi ihtiyarlar suluyor,
Gazelleri topraklarda çürüyor,
Kazma ağlar,kürek ağlar,bel ağlar.

Kapılar kilitli,bacalar is'siz,
Hayatları bomboş,damları sessiz,
Perdeler kapalı,haneler ıssız,
Perde ağlar,korniş ağlar,tül ağlar.

Ormanında takırtısı kesilmiş,
Yaylasından koyun-kuzu çekilmiş,
Kırışmış yüzleri,beller bükülmüş,
Davul ağlar,zurna ağlar,zil ağlar.

Nicesi var merhem olmaz yaraya,
Azgın olan geçer hep ön sıraya,
Düşmüş devasızca büyük yaraya,
Yanan yüreklerde artık kül ağlar.

Öptüm yaşlıların titrek elini,
Göremedim al-duvaklı gelini,
Eğer görse garip köyün halini,
Gurur ağlar,kibir ağlar,zül ağlar.

Sene yetmiş sekiz,ekim ayında,
Yedi gün kalmışım varıp köyümde,
Gözlerimde değil,ama gönlümde,
Geçmiş ağlar,mazi ağlar,dün ağlar...

6.7.1979