Çekilir insan bazen içine,
en kuytu köşesinde ağlar sessizce,
taş değildir neticede,
yıkılır etten duvarları üzerine,
enkazını kendisi kaldırana kadar bekle,
el sürme mahremine,
o dik duruşu sağlayana kadar ,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta