Şimdi üreten şeyin başlangıç referansla neyden oluşunu belirtelim. Tekil ya da tikel insan dalda meyveyi toplamağa gittiğinde geride savunulması gereken güvende olmayan bir yavru bırakıyordu. Ya da yavruyu yanında taşımakla hareketi ve yetenekleri sınırlanmakla olası tehdit karşısında savunması oldukça azalıyordu.
Tekil durumlu kişi, arkadaşını yavru yanında bıraksa; kendi savunması; kendi av yapması; kendi yiyecek toplaması çok çok kısıtlanıyordu. Böylece kişimiz; zaman, mekân, devinmeli özellikleriyle; üst üste durumlarını yansıtır olmanın, tam da kendisiydi.
Kişi; kendisi de olan durum belirmeleriyle zaten yüklü durumdaydı. Bu yüklü olan alan etkili durum, kişiyi; kendisi gibi yüklü, benzer karakterli başka tür özneli zaman, mekân, devinmeli hemcinsleriyle birlikte bir grup bağıntısının içine girdirir. Bundandır ki iç, dış zorunluluğa göre olup; onu konuştular.
Böylece kişi sosyal olucu iş birliği içinde bulunmanın dayanışma bağıntıları içine doğru; kendilik bir alan eğimli zorlamanın içinde olur. Kişinin iş birliği dayanışması, kişilerin kendilerinin karar verdikleri bir iradi süreç olmayıp; kişinin kendisinden ötürü, kendi dışında bir girişme hareket zorunluluğuydu.
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta