Ekho Şiiri - Tolga Baş

Yağmurun sesi
Zaman içinde bir isyan akıntısı
Kalp duvarlarından ıssız kaldırımlara
Ben en çok gözlerini özlerken öldüm cinayetinin
karanlık bir suç aletiyim sadece

kim eline alsa kan kırmızı kinim çıkmaz aşklara
Anlatılmaz bazen
Fayton konvoyunun istasyonsuzluğu misali
Yaşamak

Çocuksu cüret kadar masumken dokunmak
Yankıya
Aynaya
Fen’e
İblise
En azından dudak mesafesinde yaklaşmak
Üç şeritli boyutta susmak kadar uzak

Bir kan kaybıdır sadece
Boynunu bükmüş gökkuşaklarıyla
Delirirken uykulara / unutmak
Unutturmak

Bir kadın sevdim papatyaları uçuşurken
Uçurumun gökyüzünde
Bakireler uğurlanıyor sessizce
İçimin kuraklığında kırbaçlanarak…