Ejiyet Makinaşı Şiiri - Nazende Kaya

Ejiyet Makinaşı

Elindeki yarpuzları demet haline getirmek için sıkıştırıyordu..

üst üste basıtırıyordu önlüğünün cebine..

Akşama bulguru haşlayıp, ayran’a katacak,

içine de ufak ufak yarpuzları doğrayacaktı..

O ağa karısı, karşı köyün ağasının kızıydı ;)))

Yarpuz toplayan;

sayısız ırgatlara hanım ağalık taslamadan

Yemek yapan

Temizlik yapan

Ahçı

Hizmetçi

Anne

Kadın

Eş

O her şeydi

Dünya’sımı? ? ==

--dünya değil kıjım EJİYET MAKİNAŞI derdi..

Evet hafif peltekti Sultan ;)))

Jıkkım Z ve Şoyka kalaşışa S harflerini telaffuz edemezdi..

-Offf zordu hersey zoorrr kıjım, her sey çok jor

1 80 boyunda, esmer güzeli, dağ, bağ, bahçe dolanan Sultan..! !

Bu ejiyet makinaşı dünyaya geldiğinden beri

aynıydı her şey ve her eziyet..

İbadet yok, itikat çok

Para çok, rahat yok..! !

Çocuk çok, annelik yok

Saadet çok, AŞK YOK..! !

Ejiyet makinaşıydı bu dünya, varlık içinde yokluk

Bir ömür geçirdi Sultan, koca bir ömür

ejiyet makinası içinde kocaman bir ömür..

Yaban, yavan, bir hayat..! !

Bir çıban yaraya evladını kurban veren..

Beşikteki bebeğini horoz gagalayan..

Bağda yılan sokan parmağı yamuk kalan..! !

Doktoru, hastaneyi şarkılardan duyan..! !

Sultan…

Sultan Kadın..

Sultanlar Sultanı Sultan..

Not: Kayıp Kadınlar adlı romanımdan

Selam ve saygılarımla

Nazende Kaya