Ejderha Yavrusu Şiiri - Ali Kerem Akay

Ben, bir Ejderha yavrusuyum
Annemi erken kaybettim
Ateşle nasıl oynanır öğrenemedim…
Suskun ovalarda yürüdüm yıllarca
Konuşabileceğim bir derviş buldum,
Yaşlı gamsız bir ağaç altında
Ateşin hikmetini öğretmeye söz verdi
Heyecanlandım
Teşekkür etmek isterken
Dervişi yakıp kül ettim, tüm beceriksizliğimle…
Günlerce gözyaşı döktüm
Kahırlarım buhar olup uçtular,
Ağlamayı bile beceremedim…

Dağ köylerine ulaştım, kayıp yollardan
Açtım, açıktaydım, babamı hiç tanımadım
Sonradan yetimde kaldım…

Çobanların koyunlarını telef ettim
Taşlandım, kovalandım
İçimde ki ateş, yalnızlıklar doğurdu
Tarlaları küle çevirdim

Ben, bir ejderha yavrusuyum
Bahtsızım, cahilim, sonradan gördüm ateşi
Suyu özledim, annemi özler gibi
Gökyüzünde göçmen ördekler gördüm
İmrendim…
Uzun ve çirkin tırnaklarımla
Resimlerini kazıdım kayalara

Ben, bir ejderha yavrusuyum
Masallardan gelirmiş namım
Atalarımın kirli mirasına sahibim
Arkamda bıraktım, binlerce cinayeti…

Yargılandım kitaplarda, kovalandım da
Yakalandığımda, biliyorum asılacağım
Yada bir kahraman geçirecek mızrağını pullarıma
Ben, böylede ölmek istemem

Ben, bir ejderha yavrusuyum,
Kötü biri değilim
İçimde gösteremediğim bir yerlerde
Tuhaf güzellikler de saklarım

Fakat içimde bir ateş var,
Hükmü benden büyük
Başıma ne geldiyse ondan türedi

Kurtulamıyorum…
Kaçamıyorum…