Ejderha Şiiri - İrem Levent

İki başlı bir ejderhayım ben,
İkiyim, tek olmayı hiç beceremedim.
Bir yanım alevlerinde yakarken,
Diğeri kalan tek hazinemi koruyor.
Yolu cesaret düşenin kaderinin üstündeyim,
Yolsuzun ecelinin ismiyim.
Ne yılanlar gördüm,
Yalandan mızraklarını sapladılar bağrıma.
Düşüremediler beni olduysam da yılar gibi,
Her kafamdan bir ses çıktı çoğu zaman,
Hep çekiştirdim kendimi bir oraya bir buraya.
İki başlı bir ejderhayım ben,
Bir yanım acımasızlık oyunlarında,
Diğer yanım uçurumunda acının.
Uykusu gelmeyen çocuğun masalının içindeyim,
Canı yanmış olanın ta kendisi.
Ne geceyarısı yıkılışları gördüm,
Hiç bitmeyecekmiş gibi yıldızlara yakaran.
Bir başım gökte, bir başım yedi kat dipte,
Gördüğümden umutlarıyla can çekişenleri.
İki başlı bir ejderhayım ben,
Bir yanım dişlerini bilerken uzanan ele,
Diğer yanım hala ip atlıyor bihaber, biçare.
Üç başıma kaldığım yalnızlığımda,
Bu iki başlı ejderhanın bir yanı,
Kaçarken uzak diyarlara,
Diğer yanı sayıklıyor ismini en kutsal duaymış gibi hala...